Aftrap
‘Zou jij een column kunnen verzorgen op de Roetz website?’
Bij Jacky aan de tafel werd deze vraag op me afgevuurd. Op zich een onverwachte vraag, maar toch ook weer niet. Ik mocht het genoegen smaken om al een aantal keer in de papieren Roetz te verschijnen en er is door De Vrijstaat Roetz zelfs een boekje van mijn geschreven frutsels gemaakt. Ik heb dus enige ervaring. Uit het feit dat u dit leest kan opgemaakt worden dat mijn antwoord bevestigend was.
Ten tijde dat ik dit schrijf is de avondklok aanstaande. Mijn werkgever vindt dat ik vanwege consignatiedienst ook bij nacht en ontij naar het bedrijf moet kunnen, dus is de: ‘Verklaring avondklok’ net via de mail binnen gelopen. Die hond hoeven we dus niet te huren of aan te schaffen. Mijn liefhebbende echtgenote las de epistels nadat ze uit de printer waren gerold en vroeg: ‘Hebben ze die ook als gezinskaart?’.
Wat een tijd, tijdens een min of meer geïmproviseerde koor meeting vlogen de alternatieve titels zoals: ‘Rock around the avondklok’ en ‘Als de avondklok van Arnemuiden’ over de tafel. Humor is nog altijd het beste wapen om zwaar op de maag liggende gebeurtenissen te lijf te gaan blijkt. Tijdens die bijeenkomst ook weer iets geleerd :’Een column moet prikkelend zijn’, ‘Brave columns worden niet gelezen.’ Waarschijnlijk leest niemand dit dus, ik ben nogal van de ‘brave columns”’
Mocht u in dit stukje zitten te wachten op controversiële uitspraken, uitgesproken meningen en wat dies meer zij, dan kunt u hier wel stoppen met lezen. Hoogst zelden voel ik mij zodanig onbegrepen, miskend, of niet gehoord, dat daar een giftig stukje over geschreven moet worden. De basis van mijn schrijfsels zijn over het algemeen de in mijn ogen kleine bijzonderheden die gedurende de tijd dat ik niet slaap aan me voorbij zie trekken. Die ‘opmerkelijke dingen’ gebruik ik verhalender wijze in stukjes die ik aan mijn laptop toe vertrouw. Naast de opmerkelijke dingen uit de dagelijkse actualiteit, gebeurt er hier in het gezin ook genoeg rondom de inmiddels grotendeels uitgevlogen kinderen om u deelgenoot van te maken. Dit stukje is het eerste van een hopelijk lange reeks en vormt dus de aftrap.