Kunstenaar Louis ’t Hart is van Beverwijk gaan houden

De Kloosterstraat in zijn hoogtijdagen, de Agathakerk en de statige woonhuizen langs de Arendsweg. De kunstschilder Louis ‘t Hart verbeeldt zijn woonplaats Beverwijk zoals zij ooit was. Een rustig, haast ingeslapen stadje aan de haven, rijk aan hoge bomen en karakteristieke panden.

We treffen Louis in zijn atelier in Beverwijk. De serre die hij aan zijn woning heeft gebouwd, met overal ramen, volop licht en met uitzicht op de prachtige tuin. De kunstenaar is druk bezig met zijn nieuwste werk: de Agathakerk aan de Breestraat. De karakteristieke contouren zijn al duidelijk zichtbaar.

Louis (70) groeide op in IJmuiden, als zoon van een kunstschilder. Toch werd hij als kind nauwelijks gestimuleerd om hetzelfde pad als zijn vader te volgen, de drang om te schilderen kwam pas later. In zijn werkzame leven was ‘t Hart leraar handvaardigheid op basisscholen. Veel technieken die hij gebruikt, heeft hij van zijn leerlingen geleerd. ‘Die zijn zo inventief, dan zag ik ze iets doen en dacht ik” ‘Dat is slim.’ Dat heb ik onthouden en ben ik gaan toepassen.’

Zo maakt ‘t Hart de laatste jaren veel schilderijen met reliëf. Naast verf gebruikt hij andere materialen om zijn beelden diepte mee te geven. Zoals stukjes hout en karton. In zijn serre staat een volle tas met lege verpakkingen, wat voor de schilder geen afval is, maar inspirerend en bruikbaar materiaal.

Hij staat bekend om zijn schilderijen over historisch Beverwijk, maar zijn werk is veelzijdiger. ‘Ik richt me op heel Kennemerland’, zegt hij. Hij laat een groot doek zien dat in zijn huiskamer hangt. Een verstild moment in Haarlem, een smalle straat van waarachter de Bavokerk op de Grote Markt opdoemt. ‘Ik reed daar en werd getroffen door dat beeld, het moment. Ik maakte snel een foto met mijn telefoon en ging thuis aan de slag. Grote doeken maken vind ik heel mooi’, zegt hij. ‘Gelukkig heb ik er hier de ruimte voor.’

De grenzen van Kennemerland houden ‘t Hart niet tegen. In zijn huiskamer hangt ook eigen werk met Griekse tafereeltjes. Een klein, kronkelend straatje met een huisje en veel bloemen. Mensen zijn op de meeste schilderijen van Louis nergens te bekennen. ‘Ik hou van rust’, zegt hij. ‘Daarom schilder ik bijna nooit mensen. De verstilling is voor mij belangrijk.’

Zijn Beverwijkse taferelen vinden inmiddels gretig aftrek in de omgeving. ‘t Hart heeft het er dan ook maar druk mee. Hij is weliswaar gepensioneerd, maar actiever dan ooit. Er liggen tal van opdrachten te wachten. Daarnaast is hij ook actief als muzikant. En ook in zijn liedjes laat Louis zich graag inspireren door de lokale geschiedenis.

Als geboren IJmuidenaar moest de liefde voor Beverwijk wel groeien, geeft hij toe. ‘Ik ben hier neergestreken. dankzij mijn vrouw. Toen we gingen trouwen konden we hier een huis krijgen. Daar had ik in eerste instantie helemaal geen zin in. Toen zag ik die tuin en ging ik toch overstag.’

Hij voelt zich nog steeds een echte IJmuidenaar. ‘Beverwijkers zijn toch anders. Wij zijn directer, recht door zee. Er is niet voor niks een kanaal tussen gegraven, zei ik vroeger altijd. Grapje natuurlijk. Ik ben in de loop der jaren Beverwijk erg gaan waarderen hoor. Ik woon hier fijn en de geschiedenis is erg mooi.’

Zijn werk hangt inmiddels op veel plekken in heel Kennemerland. Hij is blij met de erkenning. ‘Daar werk ik hard aan. Ik ben actief op facebook en heb een eigen website. Dat werkt wel.’ Hij hoopt dat zijn schilderijen bewaard blijven. ‘Dat is belangrijk. Zodat mensen blijven zien hoe mooi Beverwijk was.’

Dit interview is ook te beluisteren als podcast. Via spotify, apple podcasts en google podcast.