Ab Winkel – Leven in coronatijd is moeizaam. Muziek maken in coronatijd is moeizaam. Repeteren kan nog net als je solo-artiest bent. Als band, koor of orkest is het uitgesloten. Samenspel lijkt uitgespeeld. In de eerste golf vonden optredens van solisten nog wel plaats, maar dan op eenzame hoogte, troosteloos bungelend voor de ramen van een verzorgingshuis. Tijdens de tweede helft zijn de hoogwerkers weer volop te huur voor passende klussen. Al met al klinkt er weinig Do Re Mi tijdens Pan De Mie.

Begin mei, midden in de pandemie, is een groepje Wijk aan Zeeërs het zat. Ze missen de muziek en elkaars gezelligheid. Ze doorbreken op beperkte schaal hun isolement en komen, zo verantwoord als mogelijk, bij elkaar. Een oproepje op whatsapp bleek genoeg. De aanwezigen spelen en zingen hun spontane versie van het Armand-lied ‘Vrijheid’. Het wordt uitgebracht op 5 mei, Bevrijdingsdag. Even geen lockdown. Wel een mooi lied over keuzes in het leven. En dat voelt bevrijdend.

Het karakter van deze daad leverde ook de naam voor het muzikale collectief op: De Impulsivo’s. Het impulsieve zat hem in de snelle manier van opnemen. Eerder een registratie van het moment dan een opname voor de eeuwigheid. Vrijwel ongeoefend gingen we aan de slag. Het toeval kreeg veel ruimte in deze muzikale risicogroep. Om de beurt een regeltje. Net hoe het uitkwam. We werden er blij en vrolijk van. Impulsief gedrag wordt veroorzaakt door een inwendige prikkel of door een drang. Je doet iets zonder er van tevoren bij stil te staan. Je denkt er niet of nauwelijks over na. Je hebt even geen beheersing. Dat klinkt tijdens deze dagen vol verstikkende regels als muziek in de oren. Als het mooiste wat je kunt overkomen.

Impulsief de dag door. En de nacht er achteraan. Niet nadenken over afstand. Over wie je knuffelt. Over de (on)reinheid van je handen. Over reizen. Niet gereserveerd geserveerd eten in een restaurant. Over zingen in een stadion. (wel opletten of je in het goede supportersvak staat). Etcetera.

Impulsiviteit maakte echter tot voor kort niet veel mensen blij. Een impulsief kind wordt al snel als problematisch gezien. Het is één van de kenmerken in de beschrijving van problematisch gedrag, zoals ADHD. Maar ook volwassenen die een afwijkende impulsregulatie hebben, kunnen kiezen uit talloze cursussen of behandelingen om hiervan af te komen. Ik zal eens wat foldermateriaal meenemen naar het mannenkoor waar ik dirigent van ben.

De Impulsivo’s denderden in de zomer en de herfst nog even door. Kleurden nog een paar keer buiten de coronalijntjes. Kleurden de soms onmenselijk saaie dagen en elkaar. Groepsleden, we kunnen spreken van wisselende contacten in de bezetting, werkten zich bij verschillende gelegenheden nog door een handvol liedjes heen. Ook in de meeste hiervan draaide het om spontaniteit, om ontmoeten, om muziek maken in een bubbel. Even ontsnappen aan de regels die we dagelijks ingeprent krijgen. Even weerstand bieden om je weerstand te vergroten. Even op een muzikale manier een minuscuul verzetsdaadje plegen.

Het is als een virus, het steekt gewoon de kop op. Je kunt het niet uitdoven.

De Impulsivo’s kwamen rond de wisseling van maanden november en december nog bij elkaar om een nummer op te nemen. Het kan zomaar de laatste opname van deze groep zijn. Zeker weet je dat niet. De groep bestaat formeel niet. Is niet opgericht, kan niet ontbonden worden. Het is net als met een virus. Het steekt de kop op. En het kan zomaar uitdoven. Gewoon, omdat de omstandigheden anders zijn. Of dat wisselende regels een andere speelwijze van muziek verlangen.

‘To live without my music would be impossible to do

‘Cause in this world of troubles my music pulls me through’