Een tikkeltje tegendraads

Tess van den Brink (29) is eigenaar van podiumcafé Toos. Geboren in een ondernemersfamilie: ‘niet lullen maar poetsen’. En dat liet ze zien. In juli 2021 opende Toos haar deuren, met kerst moest ze vanwege corona weer dicht. Toch heeft ze het eerste jaar weten te redden zonder steun. Niets is haar te gek. Haar stijl? Een tikkeltje tegendraads.

“Ondernemen is er met de paplepel ingegoten. Mijn ouders zijn ook ondernemers. Ze hebben twee coffeeshops: Splif in Beverwijk en Purmerend. Vroeger runden ze de Instuif, de welbekende groene ronde strandtent in Wijk aan Zee. Zeker bij de oudere generatie nog bekend. Hier stiefelde ik als kind de hele zomer in mijn luier rond, tussen de feestende mensen. Achter de Instuif stond een caravan. Als de feesten écht te ruig werden, werd ik naar de caravan gebracht. Er was altijd reuring of wat te doen. Die reuring zoek ik nu nog steeds graag op. Als ik even vrij ben organiseer ik ook altijd iets.”

Van studeren naar een eigen zaak
“Toen ik afstudeerde aan de Hogere Hotelschool brak de coronacrisis uit. Ik had me net als zzp-er ingeschreven en kon bij een paar stageplekken terugkomen als eventmanager. Na een paar weken ging ik starten, zoals voor Pride Amsterdam. Maar toen werd alles on hold gezet. Eerst voor een paar weken, maar toen werd snel duidelijk dat alles gecanceld werd. Ik zat zonder werk, maar ik ben geen stilzitter. Ik bedacht voor de grap: ik ga een plan schrijven voor een podiumcafé in de Broedmachine (een broedplaats voor creatieve ondernemers) aan de Parallelweg in Beverwijk. Het pand kende ik al. Ik kwam er voor het kantoor van Young Art Festival, dat hier ook zit. Een festival waar ik al sinds mijn 15^e bij betrokken ben. Als je binnenkwam in de Broedmachine kwam je in een kale hal. Ik vond het zonde dat daar niets mee gebeurde dus ik ging een plan schrijven. Het plan uitwerken duurde een halfjaar. Met kerst zijn we gaan verbouwen.”

29 en een eigen zaak
“In het begin had ik echt de zenuwen dat ik zo jong was en al een eigen zaak begon. Toen ik mijn plan voorlegde aan vrienden reageerde iedereen enthousiast. Maar ook: ‘dat wordt een hele kluif’. Ik heb mijn plan voorgelegd aan oude werkgevers uit de horeca. Toen zij eenmaal zeiden dat ik een goed idee in handen had, kreeg ik steeds meer het vertrouwen dat dit ging lukken. Nu denk ik soms zelfs nog shit, ik heb gewoon geen ‘grote mensenbaan’ gehad voordat ik hier aan begon. Maar door corona is dat zo gegaan. Anders had ik denk ik nooit de tijd gehad om aan zo’n plan te werken. Het voelt nog wel gek om personeel te hebben. Hoewel ik me onderdeel van het team voel. Ik moet mezelf soms wakker schudden dat ik mensen in dienst heb. Dat is een grote verantwoordelijkheid. Toos is uitgegroeid van een plek waarbij ik dacht zelf nog de keuken en bar in mijn eentje te kunnen doen, tot een plek met een super hecht team. Ik ben blij dat ik ondanks de coronaperiode van niemand afstand heb moeten doen.”

 Van bruiloften tot keiharde techno feesten en punkbands
“Het leuke aan Toos vind ik dat niets te gek is. We hebben hier bruiloften, keiharde techno feesten en punkbands. Maar ook organiseerde de gemeente hier laatst een bijeenkomst. Elke dag is zo verschillend, dat maakt het interessant en nooit saai. Bijzonder vind ik dat hier veel ouders van jongeren komen en het fijn vinden dat er weer een plek is waar jongeren creatief kunnen zijn. Vroeger hadden buurthuizen meer die functie. Nu vind je hier gelijkgestemden. Het allerbelangrijkst vind ik dat mensen hier zichzelf kunnen zijn. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet, wat je geaardheid is of waar je vandaan komt.”

Kraakpanden als voorbeeld
“Ik heb veel rondgehangen in kraakpanden. Niet dat ik Toos wil vergelijken met een kraakpand, want dat is wel echt wat anders. Maar het zijn wel plekken waar waarden als ‘zijn wie je wilt zijn’ heel belangrijk zijn. Hoewel ik er nooit heb gewoond. Ook Pride Amsterdam vind ik een mooi voorbeeld.”

Niet alledaags, 2 coffeeshops in de familie
“Ik kom uit een warm nest, ik heb een lieve zus, lieve ouders. Mijn vader was best veel weg, maar hij zorgde er altijd voor dat hij er op de belangrijke momenten was. Mijn moeder was veel thuis; ze deed het kantoorwerk voor de zaak. Voor mij zijn de shops van mijn ouders nooit anders geweest dan van iemand die een bakkerij heeft. Ik weet niet beter en stond er niet bij stil. Er werd niet geheimzinnig over gedaan. Ouders op school wisten het. Mijn ouders zijn er altijd open over geweest. En de ene coffeeshop is ook de andere niet. Mijn ouders hebben de zaken goed voor elkaar. Ik ben opgegroeid in de Beemster, misschien dat het daardoor ook nooit een ding is geweest in mijn jeugd. Uiteindelijk kwam ik op het Nova College in Beverwijk. Daar werd toen wel snel duidelijk dat ik de dochter van de eigenaar was. Maar zelf blow ik niet. Mij en mijn zus is altijd geleerd: laat iedereen in zijn waarde. Iedereen moet jou ook in je waarde laten. Er zijn altijd mensen die ergens iets van vinden, maar daar moet je je niets van aantrekken.”

Waar zie je jezelf over vijf jaar?
“We hebben een vergunning voor Toos tot 2027. Het is mooi als ons huurcontract daarna verlengd wordt of dat we het pand met z’n allen kunnen kopen. Ik zie nog veel mogelijkheden om mezelf hier uit te dagen. Naast Toos wil ik tegen die tijd ook andere dingen doen, zoals helpen bij opzetten van restaurants in andere broedplaatsen. En ik wil een festival organiseren op het veldje naast Toos. Mensen verklaarden me voor gek dat ik Toos begon aan een drukke weg, maar Toos valt of staat met de plek. Creatieve ondernemers komen hier bij elkaar. En we kunnen tot laat muziek draaien. Eigenlijk kun je eindeloos door. Maar dat wil ik niet hoor, ik wil af en toe ook naar bed.”