De passie van Maus Granaat
Het pilletje dat nooit uitwerkte
Maus Granaat is wat je noemt een fenomeen. Wereldberoemd in de IJmond en misschien ook daarbuiten. Hij is al een kwart eeuw aan de lokale radio verbonden, wekelijks interviewt hij een bekende Nederlander. Ze komen graag bij Maus, al moeten ze er een heel eind voor omrijden. Met sommigen heeft hij zelfs een innige band opgebouwd.
De radiomaker met zijn karakteristieke kop en stem woont al dertig jaar in Wijk aan Zee. Vanuit zijn huiskamer heeft hij een uitzicht op de Dorpsweide en de huizen er omheen. Een hartelijke man die je graag thuis ontvangt, net als zijn vrouw Trudie overigens. Of je nu gewoon een dorpsgenoot bent of een bekende actrice, hun deur gaat voor je open.
Elke ontmoeting is een verhaal en Maus zit er vol mee. Met zijn bekende en minder bekende gasten heeft hij mooie momenten beleefd. De actrice Ina van Faassen bijvoorbeeld, die een huisvriendin werd en op hoge leeftijd nog een keer naar Wijk aan Zee kwam. ,,Op een terras werd ze herkend. Ze dacht dat ik dat geregeld had, maar dat was niet zo. Je hoort er nog steeds bij Ina, zei ik. Ze straalde.’’
Maus is wat je noemt een ‘mensenmens’. Of ‘mensch’ in het Jiddisch. Hij is opgegroeid in een Joods gezin in Amsterdam. De tradities die hij thuis heeft meegekregen zijn belangrijk voor de radiomaker, die vaak en graag naar sjoel (synagoge) gaat. Toch heeft hij de liefde voor kleinkunst en theater niet van huis uit meegekregen. ,,We gingen nooit naar het theater.’’
,,Die liefde is voor mij begonnen in 1987, toen de musical Cats in Carré stond, het theater vierde daarmee zijn honderdjarige bestaan. Ik vond het prachtig en heb de voorstelling sindsdien al achttien keer gezien. Ook in Londen. Alle facetten van het vak komen er samen: dans, zang, acteerwerk, grime.’’
De passie voor radio ontstond iets later en dat begon met een whiplash. ,,In 1993 kreeg ik een auto-ongeluk en moest ik revalideren. Van mijn buurvrouw hoorde ik over een oproep bij de lokale omroep die medewerkers nodig had. Na een gesprek en een stemtest heb ik voor de eerste keer mijn plaats achter de microfoon ingenomen. Dat was op 14 mei 1994, dat is dus 25 jaar geleden. Alsof ik toen een pilletje innam dat nog steeds niet is uitgewerkt.’’
Het programma Spotlight lag aan de basis voor het huidige programma van Maus, dat Bekijk ’t Maar heet. ,,Rob Keesen en ik werden door de programmaleiding van Radio Beverwijk aan elkaar voorgesteld en hadden gelijk een klik’’, herinnert Maus zich. ,,We kwamen op het idee om een bekende Nederlander uit te nodigen. De eerste gast was Henny de Boer van Weel. Wie kent haar nog? Ze speelde in 1995 de moeder van Tim Immers in GTST.’’
,,Die eerste keer was ik heel nerveus, maar inmiddels hebben we al heel wat bekende mensen over de vloer gehad. Acteurs, actrices, musicalsterren, bekende zangers en zangeressen, maar ook politici.’’ Maus somt met gemak een hele reeks aan bekende mensen op die de weg naar de studio in Beverwijk en later Heemskerk wisten te vinden.
Lee Towers, Rita Verdonk, Simone Kleinsma, Robert Long, Corry Brokken, Imca Marina, Carry Tefsen, Ronnie Tober, Hennie Huisman en ga zo maar door. Sommigen van hen kwamen zelfs meerdere keren. ,,Tony Neef bijvoorbeeld. Zeven keer in de studio geweest’’, weet Maus nog.
Bij de meeste interviews is het na twee minuten klaar, bij ons niet
,,Lee Towers ging pas om half twaalf weg nadat hij de ene na de andere mop had getapt. Ook aan Robert Long bewaar ik mooie herinneringen, helaas is hij overleden. Ik ben sowieso een bewonderaar van zijn werk. Nog steeds. Toen hij bij ons te gast was, vertelde hij hoe fijn het is voor een artiest om wat langer over het vak te kunnen praten. Bij de meeste interviews moet het allemaal binnen twee minuten klaar zijn, bij ons hoeft dat niet.’’
,,Ronnie Tober kan ik me ook goed herinneren. Hij kwam heel nukkig binnen en was erg gestresst. Toch werd het een leuke avond. We verrasten hem met opnames die hij zelf niet meer had bijvoorbeeld. Aan het einde van de uitzending zei hij: ‘Ik weet dat ik chagrijnig was, maar wat mij betreft draaien we nu de plaat Vrienden voor het leven.’ Terwijl we eigenlijk 24 rozen van Toon Hermans zouden draaien. Dat vond ik erg mooi van hem.’’
Met veel artiesten is er inmiddels een vriendschap ontstaan. De acteur Paul van Gorcum bijvoorbeeld. Of de zangeres Laura Fygi, die enige jaren geleden op de verjaardag van Maus kwam zingen. ,,In de eerste jaren had ik als gewoonte om de gasten eerst bij mij thuis uit te nodigen. Dan maakten we een Indische rijsttafel klaar en leerde ik ze beter kennen. Heel goed voor het interview. Daarna gingen we samen naar de studio.’’ Dit gebeurt lang niet meer altijd, toch komen er nog geregeld artiesten over de vloer in huize Granaat. Als ze spelen in het Kennemer Theater is het een kleine moeite om eerst Wijk aan Zee aan te doen.
Toch is Maus niet iemand bij wie het om de roem gaat. Als interviewer maakt het hem niet uit of je bekend bent of niet. Hij nodigt met liefde een plaatselijke tandarts uit of een burgemeester. Hij neemt elke gast serieus en bereidt zich minutieus voor. ,,Dat is veel werk. Dan merk je het verschil of je voor een professionele zender werkt of vrijwilliger bent bij de lokale radio. Het werk verschilt niet, maar ik doe het redactionele werk grotendeels zelf. Gasten regelen, research doen. Het is soms best een puzzel, want ik probeer de uitnodigingen ook af te stemmen op de weken dat ze hier in het theater staan.’’
Op zondagavond is er gelukkig wel een mooi en hecht team dat hem bijstaat. ,,We hebben een leuke groep, het is altijd heel gezellig. Een technicus natuurlijk en iemand die de gasten opvangt.’’
In het dagelijks leven verdient Maus zijn brood in de zorg. Hij werkte jarenlang in het Rode Kruis Ziekenhuis. Als radiomaker heeft hij nooit een cursus gevolgd, maar werkt hij op intuïtie. ,,Ik durf ook kritisch op mezelf te zijn. Ik luister veel terug en hoor waar het niet lekker loopt, dat probeer ik dan te verbeteren. Ook vraag ik aan mijn gasten hoe ze het vonden en of ze nog tips hebben.’’
Hoe lang houdt Maus het nog vol? ,,Ik zeg al zes jaar dat dit mijn laatste seizoen is, maar toch ben ik er nog steeds. We zitten op aflevering 768, misschien dat ik bij 1000 ga stoppen.’’ Zeker weten doet hij dat niet. De liefde voor radio is groot en er blijven nog teveel dromen over. ,,Ik zou graag meer uitzendingen maken met publiek erbij. Deden we vroeger wel eens, maar is al te lang niet gebeurd.’’