Pepi
Peter Meester (62) uit Wijk aan Zee, getrouwd met Wilma, vader van vier kinderen. Werkt als ICT-specialist bij Forbo, maar speelt ook nog eens gitaar. In korte verhalen beschouwt Peter onder de naam ‘Pepi’ het leven van alledag.
Aftrap
Ten tijde dat ik dit schrijf is de avondklok aanstaande. Mijn werkgever vindt dat ik vanwege consignatiedienst ook bij nacht en ontij naar het bedrijf moet kunnen, dus is de: ‘Verklaring avondklok’ net via de mail binnen gelopen. Die hond hoeven we dus niet te huren of aan te schaffen. Mijn liefhebbende echtgenote las de epistels nadat ze uit de printer waren gerold en vroeg: ‘Hebben ze die ook als gezinskaart?’ Lees Verder
Prak
Ons etens patroon kan ik met een gerust hart traditioneel van de gestampte pot noemen. Als de “R” in de maand is, verschijnt steevast op dinsdagavond een forse pan boerenkool of andere stamppot op tafel. Meestal wordt zo’n pan vergezeld van een volwassen rookworst. Lees Verder
Mobiel
Weet U het nog? Toen je jong was leken de dagen voor je verjaardag wel eeuwen te duren. Die stoomboot leek altijd wel met vertraging aan te komen. De grote schoolvakantie waarin er altijd een hittegolf leek te zijn en die nooit om ging.
In ons geval bouwden we in die vakanties houten hutten op het landje in het verlengde van de spoorsingel. Fikkie stoken, piepers poffen, en vrijwel altijd trapte je een keer in zo’n venijnige verborgen spijker die uit een plank stak.
Daarna de middelbare school ook een geweldige periode met verchroomde brommers (een Kreidler in mijn geval) en de eerste vakantie met de buurjongens op de brommer naar Valkenburg. Lees verder
Vrienden
Jaarlijks komen de kindertjes van de lagere school langs met de vraag of we nog kinderpostzegels willen kopen. Een nobel doel, en dus gaan we daar graag op in. Bovendien krijg je dan zo’n praktisch zegeltje dat er voor zorgt, mits zichtbaar aangebracht bij de voordeur, dat de volgende groep kindertjes niet vruchteloos hoeven aan te bellen met dezelfde vraag.
Geen idee of het u opgevallen is maar de methode waarmee zo’n simpele transactie wordt afgehandeld is nogal veranderd de laatste jaren. Lees verder
Tweede paasdag 2021, bij tijd en wijlen vliegt de natte sneeuw horizontaal door de straat, binnen zit Wilmama met 2 van haar kindertjes aan de achterkamertafel te kaarten.
De geluiden die bij het spelletje horen zijn in de afgelopen decennia niet heel erg veranderd. Kreten van teleurstelling, ongemeende ‘adviezen’ en af en toe gejuich. Lees verder
Prik
De Postnl app had het al aangekondigd: een envelop van een of andere rijksinstelling. En zo op m’n telefoon te zien was ie deze keer niet lichtblauw. Die morgen viel hij zonder veel omhaal op de deurmat. Een uitnodiging om de volgende dag al te verschijnen voor een dorphuiselijke vaccinatie. Hopelijk een eerste stap uit deze pandemonische omstandigheden.
Het verheugde me dat onze leeftijdsgroep niet vergeten was, maar aan de andere kant kreeg ik een beetje het gevoel, dat ik ook altijd had op de lagere school… Lees verder
Koffie
Klusjes in, en om het huis zijn sinds een aantal jaren niet zo mijn ‘ding’ om het maar eufemistisch uit te drukken. Het verzorgen van de twintig vierkante meter gras in onze achtertuin op de vrijdagmorgen (nadat de door de HVC vakkundig geleegde bak van de straat gehaald is) doe ik met plezier. Veel andere klussen laat ik aan mensen over die het beter kunnen. Lees verder
Gitaar
Ik was ongeveer achttien jaar oud toen een van mijn twee jongere zusters een gitaar mee naar huis bracht. Dat was het eerste muziekinstrument dat onze ouderlijke woning binnenkwam sinds ik in woede en frustratie de blokfluit van de muziekschool in een hoek had gesmeten.
Aan die blokfluit, en vooral de lessen die ik daarvoor kreeg zit nog een heel verhaal vast, dat houdt u van me tegoed. Een gitaar dus. Waarom ze dat ding meebracht, geen idee maar er waren wel meer dingen aan mijn zusters die ik niet begreep.
Beter
De tijd is aangebroken dat de virale cijfers zo laag geworden zijn dat het leven weer terugkeert naar de min of meer normale toestand. En gelukkig maar zou ik zo zeggen. Echter een van de dingen waar ik in een maand of 15 toch wel gewend en stiekem ook wel gehecht aan geraakt ben is mijn bureau in de woonkamer: thuiswerken dus. Het dagelijkse forensen verkeer tussen Assendelft en onze stulp in het dorp kan me niet echt boeien en van achter m’n bureau thuis kan ik net zo veel, zo niet meer dan in het hokje (dat met een groot woord ‘kantoor’ genoemd wordt) waar m’n collega en ik normaal ons geld verdienen. Zo ontbeert ons kantoor bijvoorbeeld een gitaar om maar eens iets op te noemen.
Blokfluitles
Mijn eerste ervaringen met muziek had ik op de lagere school, in de zangles waren er inderdaad een aantal van mijn klasgenoten die, net als in het liedje van Lut Luttik: ‘Een jongetje van 6’ bezongen wordt, een voldoende voor zingen kregen als zij het zwijgen er toe deden.
Zelf hoorde ik gelukkig niet tot die groep, ik mocht zelfs in de eindmusical een aardige rol spelen. Maar over de zangles gaat het hier niet.
Tweezitter
Op een dag deelde mijn eega mede dat er een nieuw bankstel moest komen. Mijn vraag wat er aan de 17 jaar oude meubels waarop we tot dan toe gezeteld waren mankeerde, werd min of meer genegeerd. Ik was eigenlijk wel gehecht aan het veel te kleine tweezittertje waarop ik, liggend met opgetrokken knieën, de laatste jaren onder andere de meeste van mijn schrijfsels had bedacht. Lees verder
Zon!
De herfst is ook dit jaar weer met rasse schreden ons dagelijks leven binnen gelopen. Vanaf 21 september is de zon per dag langer onder de horizon dan er boven. Bij ons in het dorp gaat dat echter niet op. De Zon staat hier permanent aan het firmament en zorgt voor warmte, licht en mooie dingen.
Na de aankondiging van Carla en Ad dat ze van hun welverdiende pensioen willen gaan genieten stond er een groep dorpsgenoten op om te voorkomen dat een meer dan 100 jaar oud stuk geschiedenis zou veranderen in een modernistische hoop stenen en glas.
We zijn er nog
Rondom de stamtafel zit een gezelschap al kwebbelend de stamppot boerenkool naar binnen te werken. De maaltijd, inmiddels traditioneel voor een muziekavond is in volle gang. De geluiden van het bestek op de borden klinken min of meerals de voorloper van de muziek die later op de avond gemaakt gaat worden. Gepaste vrolijkheid zo zou ik de stemming aan tafel wel willen samenvatten. Lees verder